Ο όρος «Μαρτινισμός» έχει προέλθει από τον Louis Claude de Saint Martin (1743-1803). Ωστόσο ο ίδιος δεν ίδρυσε κανένα Τάγμα. Μετέδιδε τη Μύηση και δίδασκε ταπεινούς ικέτες. Ο Gerard Encausse [Papus] ήταν αυτός που οργάνωσε τον Μαρτινισμό σε Τάγμα, προσθέτοντας στη βασική αλλά και μοναδική Μύηση [που μετέδιδε ο Louis Claude de Saint Martin] δύο προπαρασκευαστικούς βαθμούς και μία «λειτουργία» που είναι εκείνη του Ελεύθερου Μυητή. Η επιδίωξη της Μαρτινιστικής ατραπού είναι η ατομική εργασία με σκοπό την επανενσωμάτωση με εκείνες τις ισχείς και εκείνες τις καταστάσεις συνείδησης που είναι ίδιον κάθε μυητικής ατραπού.
«Σκοπός του Μαρτινισμού δεν είναι να εγκαθιδρύσει Δογματικούς Διδασκάλους, αλλά να συναθροίσει ταπεινούς μελετητές, αφιερωμένους στην Αδελφότητα της Αιώνιας Αλήθειας». (L.C.d.S.M.)
Το Μαρτινιστικό Τάγμα είναι ένα Εγρηγοριακό αξίωμα, ουσία που έλκει την καταγωγή του από την κοινότητα που διαμορφώνεται από όλους εκείνους που έλαβαν Μαρτινιστική μύηση, κάτω από οποιαδήποτε διοικητική μορφή και εάν ελήφθη αυτή.
Πρόκειται για μία μυητική ατραπό που προκύπτει από τις υποδείξεις και την διδασκαλία του Louis Claude de Saint Martin, του προηγηθέντος Διδασκάλου του Martinez de Pasqually, καθώς και εκείνη του μεγάλου τευτονικού φιλοσόφου Jacob Böhme, ο οποίος, επικεντρώθηκε σε μία οδό αποκλειστικά εσωτερική που απαρτίζεται από συγκέντρωση, διαλογισμό και προσευχή, φτιαγμένη για να ανυψώσει τη σκέψη πέρα από τις συνθήκες των αισθήσεων και της υλικότητας, υποχρεώνοντας έτσι τον αναζητητή να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα επιτρέψουν να εκδηλωθεί το θείο ως σπινθήρας της εσωτερικότητάς του. Ως Τάγμα ο Μαρτινισμός δημιουργήθηκε από τον Gerard Encausse (Papus) την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και άφησε στην ελεύθερη συνείδηση του κάθε ατόμου την δυνατότητα να ακολουθήσει, εκτός από την καρδιακή οδό του Louis Claude de Saint Martin, την θεουργική του Martinez de Pasqually.
Ο Μαρτινισμός βεβαιώνει και πραγματοποιεί την μυητική μετάδοση απευθείας από τον Μυητή στον Μαθητή, μετάδοση που είναι επιφορτισμένη να αφυπνίσει τις αδιόρατες δυνατότητες κάθε Ανθρώπου της Επιθυμίας.
Η πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου σύμφωνα με τον L.C.d.S.M. είναι η ακόλουθη:
- Άνθρωπος του Ρεύματος (ο οποίος άγεται και φέρεται από τις περιστάσεις της ζωής, οι οποίες τον ορίζουν αντί να τις ορίζει)
- Άνθρωπος της Επιθυμίας (ο οποίος αισθάνεται μέσα του φλεγόμενη την η επιθυμία προς το πνευματικό)
- Νέος Άνθρωπος (Αναγεννημένος άνθρωπος)
- Άνθρωπος-Πνεύμα (Αποκατεστημένος άνθρωπος, ο οποίος εκπληρώνει τα αρχέγονα καθήκοντά του).
Άνθρωπος της Επιθυμίας είναι αυτός που διαισθάνεται την θεία φύση εντός της ανθρώπινης φύσης του και επιθυμεί να μελετήσει τις ατραπούς που θα του επιτρέψουν να καταστήσει συνειδητή αυτή την διαίσθηση, αναλαμβάνοντας το μονοπάτι της επανσωμάτωσης για να απελευθερωθεί από τις συνθήκες και το αδιέξοδο της ανθρώπινης πτώσης.
Ο Μαρτινισμός θεωρεί ότι εκείνος που δέχεται την μυητική μετάδοση, εάν είναι Άνθρωπος της Επιθυμίας (άνδρας ή γυναίκα), είναι σε θέση να ανυψωθεί πάνω από τις υλικές απαιτήσεις και να διεισδύσει στους λεπτούς κόσμους. Ο Μαρτινισμός δέχεται άνδρες ή γυναίκες οποιασδήποτε πίστης και οποιασδήποτε φυλής.
Ο Μαρτινισμός παρ'όλον ότι έχει στοιχεία που θυμίζουν Τεκτονισμό, δεν έχει καμμία λειτουργική, ιεραρχική, ή θεσμική σχέση με τον Τεκτονικό θεσμό. Αποτελεί έναν ξεχωριστό, (και κατά πολλούς παράλληλο) δρόμο προς την πνευματικοποίηση του Ανθρώπου.
Ο Δυτικός Εσωτερισμός, όπως αυτός επηρέασε τον Μαρτινισμό, διαμορφώθηκε ιστορικά σύμφωνα με τον συνημμένο Πίνακα τον οποίο μπορείτε να δείτε εδώ
Σύνδεσμοι: