Το 1750 ο Martines de Pasqually (Jacques de Livron Joachim de la Tour de la Case Martines de Pasqually) ίδρυσε ένα Τάγμα ονομαζόμενης «Εκλεκτής Ιεροσύνης» που ήταν το Τάγμα των Τεκτόνων Ιπποτών Εκλεκτών Ιερέων του Σύμπαντος (Ordre des Chevaliers Maçons Elus Cohen deI’ Univers), το οποίο κατά κάποιο τρόπο συγκαλύπτει ένα σύστημα που στο μεταξύ είχε δημιουργήσει ο Swedenborg το 1720. (Επρόκειτο για ένα σύστημα δέκα βαθμών, περιλαμβανομένων των βαθμών του ΕλευθεροΤεκτονισμού, των άλλων βαθμών των Στοών Σκωτικής προέλευσης προερχομένων από τους «Αποδεδεγμένους» Ιππότες και των βαθμών των επονομαζομένων Ιλλουμινιστικών προερχομένων από τις Αλχημιστικές και Ροδοσταυρικές Οργανώσεις των συνδεδεμένων με το Σεβάσμιο Τάγμα του Χρυσού R+C [Andrea Valentino]. Το σύστημα του Swedenborg είχε 3 τάξεις: 1η [Τεκτονική]: Μαθητής, Εταίρος, Διδάσκαλος, 2η [Ιλλουμινιστική] επονομαζόμενη και τμήμα των Cohen: Μαθητής Cohen, Εταίρος Cohen, Διδάσκαλος Cohen, 3η [ενεργή ή τάξη των Ροδοσταύρων]: Μαθητής Ροδόσταυρος, Ιππότης Ροδόσταυρος, Ροδόσταυρος Πεφωτισμένος. Οι 3 αυτές τάξεις ακολουθούσαν μία διδασκαλία αγαπητή στον Swedenborg. Η πρώτη μελετούσε την Γένεση [δημιουργία, πτώση και πιθανή επανενσωμάτωση του Ανθρώπου]. Η δεύτερη ήταν αφιερωμένη στη μελέτη των απόκρυφων επιστημών, και η τρίτη στην πρακτική πραγματοποίηση παραφυσικών δυνάμεων, κατά περίπτωση επίκτητων).
Ο Martines de Pasqually δεν ήταν απλά άλλος ένας μυημένος…. Εκτός του ότι κατείχε Χάρτα «Πανισχύρου Διδασκάλου» μέσω του πατέρα του από Βασιλέα Στιούαρτ της Σκωτίας, Ιρλανδίας και Αγγλίας, (είχε την εξουσία να συστήνει Ναούς) σε ηλικία 28 ετών, το κυριώτερο ήταν ότι ενεργούσε κατ’εντολήν των Διδασκάλων του παρελθόντος, καταπιστευματοδόχων της Παράδοσης κουστωδών της αρχαίας Γνώσης. Μίας Γνώσης η οποία πολεμήθηκε ανελέητα, καταπνίγηκε και απωθήθηκε με βάναυσα μέσα. Όμως παρέμεινε διότι προφανώς έτσι έπρεπε…
Πίσω από τον Τεκτονισμό των Εκλεκτών Κοέν του Martines de Pasqually υπήρχε ένα σύστημα θεουργίας μέσω του οποίου ο ζηλωτής ενεργοποιεί την αποκατάσταση του Ανθρώπου στις αξίες και αρχές που κατείχε προ της Πτώσης.
Σημαντικοί Μαθητές του Martines de Pasqually υπήρξαν οι d’Holbach, Duchanteau, Cazotte, M.de la Chevalerie, Jean Baptist Willermoz και Louis Claude de Saint Martin.
Οι δύο κύριοι Μαθητές του, ο J.B.Willermoz και L.C.de S.Martin ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους. Ο μεν Willermoz δημιούργησε το C.B.C.S. (Αγαθοεργοί Ιππότες της Αγίας Πόλεως, Αναθεωρημένος Σκωτικός Τύπος), ο δε Saint Martin, εμπνεόμενος και από τον Jakob Böhme, έφτιαξε το δικό του σύστημα της Μυστικιστικής Εσωτερικής ατραπού που οδηγεί στην απευθείας ένωση του Ανθρώπου με το Θεό.
Ο Martines de Pasqually ταξίδεψε αρκετά προκειμένου να διαδώσει το σύστημά του. Έγινε δεκτός στις «Ηνωμένες Στοές του Αγίου Ιωάννη» και στη Στοά «Joshuah». Στη Γαλλία δημιούργησε το Περιστύλιο «Ναός των Κοέν». Το 1761 έγινε δεκτός στη Στοά «Η Γαλλική» του Μπορντώ και ίδρυσε αργότερα έναν ιδιαίτερο Ναό με τίτλο «Η εκλεκτή Σκωτική Τελειοποίηση» με ιδρυτικά μέλη τους Comte M.D’Alzac, Marquis de Lescourt, αδελφοί d’Aubenton, de Casen, de Bobie, Jules Tafar, Morie, Lecombard.
Το Μάϊο του 1763, με βάση τη Χάρτα του Βασιλέα Στιούαρτ, ανοίγει στη Μεγάλη Στοά της Γαλλίας ένα Ναό ο οποίο στεγάζει 5 βαθμούς Τελειοποίησης. Αυτή η Στοά μετονομάσθηκε σε «Η εκλεκτή Σκωτική της Γαλλίας». Η Μεγάλη Στοά της Γαλλίας αναγνώρισε τη Στοά αυτή τον Φεβρουάριο του 1765. Το 1765, ευρισκόμενος στο Παρίσι παραδίδει τις πρώτες του οδηγίες στους Bacon de la Chevalerie, de Lusignan. De Loos, de Grainville, J.B.Willermoz, και ιδρύει μαζί τους στις 21 Μαρτίου του 1767 το «Κυρίαρχο Δικαστήριο των Ελύ Κοέν», ορίζοντας ως αναπληρωτή του τον Bacon de la Chevalerie.
Σύμφωνα με το καταστατικό του Τάγματος του Martines de Pasqually (Τεκτόνων Ιπποτών Εκλεκτών Ιερέων του Σύμπαντος) του 1767 το Τάγμα που ίδρυσε είχε τις εξής τάξεις που δημιουργούσαν 11 βαθμούς:
- 1η ΤΑΞΗ (βαθμοί του συμβολικού Τεκτονισμού):
Μαθητής,
Εταίρος,
Διδάσκαλος
Η τάξη αυτή συμπληρωνόταν από τον βαθμό του Μεγάλου Εκλεκτού ή Ιδιαιτέρου Διδασκάλου
- 2η ΤΑΞΗ (βαθμοί του Πρόναου ή Προπυλαίων):
Μαθητής Cohen,
Εταίρος Cohen,
Διδάσκαλος Cohen
- 3η ΤΑΞΗ (βαθμοί του Ναού):
Μέγας Διδάσκαλος Εκλεκτός Cohen ή Μέγας Αρχιτέκτων,
Ιππότης της Ανατολής ή Μέγας Εκλεκτός του Ζωροβάβελ ή δόκιμος Reau+Croix (R+),
Ταξιάρχης της Ανατολής ή Μαθητευόμενος Reau+Croix (R+)
- ΜΥΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ: Reau+Croix (R+).Η ιδιότητα Reau+Croix (R+) δεν έχει καμία σχέση με την ιδιότητα Rose+Croix.
Η 1η Τάξη αποτελείτο από τους 3 γνωστούς συμβολικούς βαθμούς του Τεκτονισμού, ενώ οι επόμενοι οδηγούσαν τον μυούμενο στις εσώτερες λειτουργίες του Τάγματος. Επίσης μετά τον τελευταίο βαθμό του Reau+Croix (R+) ενδεχομένως να υπήρχε και βαθμός Grand Reau για τον οποίο όμως ουδέποτε βρέθηκαν άλλα στοιχεία και ίσως να ήταν μία απλή λεκτική αναφορά στον βαθμό Reau+Croix (R+).
Η 2η Τάξη παρόλη την ονοματολογία που θύμιζε κλασσικό Τεκτονισμό παρείχε υπαινιγμούς μίας Μυστικής Δοξασίας.
Η 3η Τάξη με βαθμούς ονομαζόμενους Ναϊτικούς, αποτελούσε τους υψηλούς βαθμούς του Τάγματος. Στον βαθμό του Μεγάλου Αρχιτέκτονα απαιτείτο ειδική κάθαρση με συγκεκριμένη αποχή από τύπους κρεάτων η οποία παρέπεμπε στους Λευίτες της Παλαιάς Διαθήκης. Η δίαιτα αυτή ήταν απαραίτητη προκειμένου να κατορθώσει ο μυημένος να εκτελέσει συγκεκριμένους «χειρισμούς» μέσω των οποίων αποβάλλονταν οι Ισχείς του Σκότους από την αύρα της Γης. Στην λεπτή αυτή εργασία υπήρχε υποβοήθηση από τον Μεγάλο Διδάσκαλο Martines de Pasqually. Στον βαθμό του Ιππότη της Ανατολής ο μυημένος αναπαύεται από τους χειρισμούς, ενώ η διδασκαλία του βασίζεται στον μύθο του Ζωροβαβελ και το πέρασμα δια των Υδάτων (διδασκαλία την οποία συναντάμε και στον βαθμό 8ο 11ο του Misraim-Memphis).
Στην Μυστική Τάξη ο μυημένος έρχεται σε επαφή με τις σφαίρες της Ουράνιας Ισχύος μέσω της υψηλής μαγείας. Οι Ουράνιες Ισχείς σύρονται στην αύρα της Γης, ενώ ο μυημένος αξιολογεί την εξέλιξή του αλλά και των υπολοίπων χειριστών με ακουστικές και οπτικές εκδηλώσεις…
Η Μυστική Τάξη Reau+Croix (R+) αντιπροσωπεύει την Ύπατη Δοκιμασία, τον ουδέποτε επιτευχθέντα Μεγάλο και έσχατο Χειρισμό, την επίκληση του Ενδόξου Χριστού, Επανορθωτή, επανσωματωμένου Αδάμ-Κάδμον.
Ο ενδιάμεσος βαθμός μεταξύ 1ης και 2ης Τάξης, ο βαθμός του Μεγάλου Εκλεκτού ή Ιδιαιτέρου Διδασκάλου έγινε γνωστός ως βαθμός της εκδίκησης. Εκεί οι όρκοι ανανεώνονται με μία ειδική τελετουργία προκειμένου να ανταποδίδεται η τιμωρία σε εκείνον ο οποίος εγκαταλείπει την υποχρέωσή του.
Ο Martines de Pasqually απένειμε τον τίτλο του Κυρίαρχου Δικαστή και του Ανωτέρου Αγνώστου στους εξής Αξιωματούχους R+. B.de la Chevalerie, J.B.Willermoz, du Roy d’Hauterive, de Serre, Lusignan.
Ο Τύπος των Ελύ Κοέν (Elus Cohen) είχε ήδη μέχρι το 1770 Ναούς σε Μπορντώ, Μονπελιέ, Φουά, Αβινιόν, Λα Ροσέλ, Λιβόρνο, Βερσαλλίες, Παρίσι, Μέτζ και Λυών η οποία θα γίνει και πνευμτική πρωτεύουσα του Τάγματός του.
Το 1772 ο Martines de Pasqually φεύγει για τον Άγιο Δομήνικο για να παραλάβει μία κληρονομιά και στις 20 Σεπτεμβρίου του 1774 αναχωρεί για την «Αιώνια Ανατολή». Είχε ορίσει ως διάδοχό του τον ξάδελφό του Armand Cagnet de Lestère, ο οποίος όμως δεν δραστηριοποιήθηκε αρκετά λόγω περιορισμένου χρόνου του. Ο de Lestère αναχώρησε για την «Αιώνια Ανατολή» το 1778 αφήνοντας τις εξουσίες του στον Sebastian de las Casas, ο οποίος δεν κατόρθωσε να ενώσει τις διαφορετικές τάσεις που είχαν στο μεταξύ δημιουργηθεί.
Οι διδασκαλίες των Ordre des Chevaliers Maçons Elus Cohen deI’ Univers μεταδίδονταν από εκεί και πέρα προσωπικά εντός των Καμπαλιστικών Αρείων Πάγων. Είναι γνωστό ότι μέχρι το 1806 οι «χειρισμοί» πραγματοποιούνταν κανονικά. Το 1868 αναχώρησε για την «Αιώνια Ανατολή» ο τελευταίος γνωστός άμεσος αντιπρόσωπος Destigny.
Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Martines de Pasqually, το Τάγμα σκόπευε να εφοδιάσει τους μαθητευόμενούς του με μία απευθείας συνειδητή επαφή με τα όντα του θείου κόσμου και με αυτήν την επαφή να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για την επανενσωμάτωση του ανθρώπου με το προγενέστερο καθεστώς της πτώσης του. Σε αυτό το σύστημα που ονομάσθηκε και Μαρτινεζισμός, έγινε δεκτός ο ευγενής Louis Claude de Saint Martin, ο οποίος για αρκετά χρόνια κάλυπτε την θέση του Γραμματέα του Martines de Pasqually στο Τάγμα του Διδασκάλου του, και ο οποίος αρκετά αργότερα δημιούργησε το δικό του σύστημα ατομικών μυησεων, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Μαρτινισμό.